Op de Vakschool in Wageningen hoorde ik voor het eerst over 'panta rhei'. Dit betekent letterlijk 'alles stroomt' of wel 'voortdurend in beweging'.
Op de Vakschool in Wageningen hoorde ik voor het eerst over 'panta rhei'. Dit betekent letterlijk 'alles stroomt' of wel 'voortdurend in beweging'.
Na twee gastcolumns werd mijn vrouw gevraagd of ze geen vaste columnist van Bakkerswereld wilde worden. Graag! Toch zat ze met iets. Na jarenlang werkzaam te zijn geweest in onze winkel had ze net het moeilijke besluit genomen zich terug te trekken uit de bakkerij. Vier kapiteins op een schip bleken er te veel. Natuurlijk had zij met haar jarenlange ervaring genoeg stof tot schrijven. Maar het voelde voor haar niet goed te doen alsof ze nog steeds werkzaam in ons bedrijf was. 'We kunnen vragen of ik het mag doen', zei ik bij het zien van haar teleurstelling. 'En dan kun jij me helpen met schrijven.'
Vorige week was ik bij de Intratuin en ik heb er weer mijn ogen uit gekeken. Zoals gebruikelijk was het er weer lekker druk. Al direct bij binnenkomst viel op dat de 'binnen'-terrassen vol zaten. Allemaal etende en drinkende mensen. Hele gezinnen, jong en oud maken er een dagje uit van bij de Intratuin op het industrieterrein. Knap hoor. En was het gezellig?
Vorige week bracht ik bezoeken aan Dusseldorf, Oberhausen en Tönisberg. Zou dit de toekomst van de Nederlandse bakkerij zijn? Ik zag bij de oosterburen een ontwikkeling van groot, groter, grootst tegenover kleinschalig (maar wel groot in volume). Het bezoek aan bakkerij Hinkel in Dusseldorf was erg indrukwekkend. Twee winkels, veel handarbeid, geen kleinbroodstraat, geen modern kassasysteem maar wel 5 miljoen omzet met een duidelijke visie. En alles dagvers!