Het is inmiddels mijn veertiende column op deze plek, dus het is gebleken dat verhalen vertellen wel aan mij besteed is. Geen kulverhalen, want daar ben ik niet van, dat weten jullie inmiddels wel. En toch, zelfs ik, als makkelijke verteller, vind storytelling moeilijk. Of tenminste, vertellen is niet moeilijk, maar de mensen het laten lezen wel. Moet je nagaan hoe dat werkt als je niet zo makkelijk praat.
Als ik later groot ben, maak ik er mijn levenswerk van om bij overheidsinstanties op de stoep te liggen, om aandacht te vragen voor gewone mensen. Gewone mkb-ondernemers zoals mijn zus en ik, maar ook gewone mensen zoals onze medewerkers. Mensen die hard werken voor hun geld en mensen die megaveel kwaliteiten hebben.
Personeelstekort, grondstoftekorten, huizentekort: het lijkt wel of we van niets meer genoeg hebben. En toch hebben we meer dan ooit. We eten wat we willen en wanneer we willen, we hebben alles en nog is het niet genoeg of gaat het niet snel genoeg.
Deze Bakkerswereld staat alweer in het teken van het decemberassortiment. Het leek wel gisteren dat ik mijn laatste oliebol at en nu is het al bijna weer zo ver.
Onze productieleider, onze steun en toeverlaat, gaat ons verlaten. Hij nadert de zestig en vindt het voor zijn belastbaarheid en leeftijd beter om overdag bij een collega-bakker te gaan werken. En wat ben ik blij voor hem!
De jeugd van tegenwoordig, altijd een leuke kreet. In de jaren 60 vonden ze de jeugd ook vreemd. En iedereen die toen jong was, vindt nu ook weer iets van 'de jeugd van tegenwoordig'. Dat is dus gelukkig van alle tijden.
Als mkb-ondernemer heb je niet overal aparte afdelingen voor. Je doet bijna alles zelf. De werkdagen zijn lang, maar als je leuk werk hebt is dat niet erg. En de veelzijdigheid is waarom je koos voor ondernemen, maar...
Ik werkte aan de actieplanning en zag dat het bijna vrouwendag is. Op 8 maart voor wie het interesseert. Ergens maakt mij dat altijd een beetje boos. Hoezo hebben wij dat nodig? Maar tegelijkertijd besef ik dat het nog steeds nodig is.
Columniste Greetje Gutter en haar man raakten in januari besmet met het coronavirus. Ze schrijft erover in haar column die zij ditmaal kort moest houden vanwege concentratieproblemen als gevolg van covid. 'Al gauw werden John en ik allebei wel echt heel ziek en deden we dus helemaal niets meer.'
Het water staat vele bakkers en banketbakkers in het MKB aan de lippen. Een publicatie over een lichte plus in bakkerswinkels maakte begin deze week vele emoties los. De mentale druk neemt toe. Waar blijft een gecoördineerde actie vanuit de ambachtelijke bakkerijsector, zoals de horeca die in het leven heeft geroepen, vragen sommige ondernemers zich af. Ook richting consument. 'Steun het MKB, Steun de Bakkers!' Een impressie van de impact.
