Alles over Pim van der breggen

Twee jaar lang mocht ik op deze plek mijn mening geven. Of gewoon een leuk voorval uit het bakkersvak uit de doeken doen. Na vierentwintig columns voel ik: het is goed om er nu mee te stoppen. Je moet oppassen dat je niet in herhaling valt, vind ik. Daarom is het tijd om de fakkel over te geven aan iemand anders, die weer met een fris perspectief tegen zaken in ons mooie vakgebied aankijkt. Ik heb genoten van deze maandelijkse reflecties - en om deze met jullie te delen.

Eén van mijn vroegste herinneringen aan de bakkerij van mijn vader is dat hij elke zondag naar de bakkerij ging om de geplette tarwe in de week te zetten. Vaak mocht ik mee.

We hebben het goed in Nederland. Natuurlijk gaat niet altijd alles zoals we zouden willen, maar toch: de meesten van ons hebben voldoende te eten, een dak boven het hoofd, de kinderen gaan naar school en hebben schoenen aan hun voeten.

Op deze plek hield ik vorige maand een pleidooi over het feit dat het belangrijk is af en toe de rol van leraar op te durven pakken. Maar ik heb ondervonden dat het tegengestelde óók waar is: durf een leerling te zijn, hoe oud je ook bent en hoeveel ervaring je ook hebt.

Op YouTube zag ik laatst een filmpje van de Australische stand-up comedian Tim Minchin. Hij gaf voor een publiek van pasafgestudeerde studenten aan een universiteit Down Under, een lezing met zijn negen belangrijkste levenslessen. Natuurlijk bracht hij het met een dosis humor, hij is niet voor niets stand-up comedian. Maar toch, zijn verhaal sprak me inhoudelijk aan.

'Het lijkt me eigenlijk ontzettend leuk om na zoveel jaar eens wat anders te doen, maar ik wil ons werk als team niet verbreken.' Ik werd laatst door twee bakkersvrouwen, onafhankelijk van elkaar en bij verschillende gelegenheden, aangesproken met woorden van deze strekking. Ze reageerden daarmee op iets wat ik eerder op deze plek heb gezegd.

Ik beken: ik heb thuis een Toon. Zo'n slimme thermostaat die zelf aangaat wanneer het nodig is, waar je de weersverwachting op kunt zien en waarmee je zelfs de lichten in het huis kunt bedienen.

Eén van de moedigste voorbeelden van ondernemerschap in mijn omgeving vind ik het verhaal van Koppert Biological Systems. 'Elk ongedierte heeft een natuurlijke vijand', was het motto waarmee het familiebedrijf in het Westland ooit begon.

'Wat een bekend loopje heeft die man', dacht ik. Ik was op de luchthaven van Kopenhagen, op de terugweg van een paar zakelijke afspraken in Denemarken en ik keek uit het raam naar het KLM-vliegtuig dat al klaarstond aan de gate. De piloot kwam de vliegtuigtrap af en ineens wist ik het: het is Willem-Alexander. Hij checkte de motoren en een grondmedewerker kwam naar hem toe met een stapel ladingdocumenten, die hij aftekende.

Met gekromde tenen zat ik voor de televisie. Misschien hebben jullie het ook gezien: Teun van de Keuken van het televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde was bij Eva Jinek om over brood te praten.